معرفی ساز ویولن (Violin)

این ساز در گروه سازهای زهی، کوردوفون (زه صدا)، لوت دسته دار قرار می‌گیرد. سردسته ساز ویولن حلزونی شکل، جعبه گوشی، گوشی های چهارطرفه از اجزای ساز ویولن محسوب می‌شوند. 

دسته در ساز ویولن (Violin)؛‌

طول دسته در ساز ویولن: تقریباً 13 سانتی متر است، شیطانک در قسمت بالای دسته قرار دارد و صفحه انگشت‌گذاری بدون پرده است.

بدنه در ساز ویولن (Violin)؛‌

 

 

طول بنده در ساز ویولن (Violin): تقریباً 35.5 سانتیمتر است و بدنه‌ی این ساز به فرم جعبه طراحی شده است.

سیم‌ها ویولن (Violin)؛‌

طول سیم‌های مرتعش: 32.8 سانتی‌متر، 4 سیم، کوک شده در فواصل یک پنجم: G3، D4، A4، E5 است. مواد ‌مورد استفاده: روده، نقره، مس، آلومینیوم، استیل، نایلون می‌باشد.

آرشه ویولن (Violin)؛‌

طول آرشه ساز ویولن: 74 سانتی متر و پاشنه (فراگ) آرشه قابل تنظیم است.

صداگیر یا سوردین در ساز ویولن (Violin)؛‌

 

وسیله یا قطعه ای شانه‌ای شکلی است که از فلز یا چوب افرا ساخته شده است و ارتعاشات خرک را میرا می‌‌کند. ویولن ساز سوپرانو از خانواده ویولن (ویولن، ویولا، چلو یا ویولنسل) است. این ساز از سه قسمت اصلی بدنه، دسته و سر دسته تشکیل شده است و در مجموع از 80 قطعه جدا از هم تشکیل شده است. بدنه نه تنها شکل خاص ویولن را بوجود می‌آورد بلکه به دلیل اینکه این قسمت به عنوان تشدیدکننده یا رزنیتور عمل می‌کند تعیین کننده کیفیت صدای این ساز نیز است.

دسته نقش مهمی در تکنیک نواختن ساز دارد و در حدود 13 سانتی‌متر طول دارد و کمی نسبت به بدنه به سمت عقب خم شده است. محیط دسته در تمام طول دسته یکسان است از این رو لغزاندن یا حرکت دادن دست چپ به سمت بالا و پائین در پوزیسیون‌های مختلف راحت‌تر می‌شود. سردسته همراه با جعبه گوشی و حلزونی، ادامه دسته است. گوشی‌ها برای تنظیم تنش سیم‌ها تعبیه شده‌اند و در چهار سوراخ در جعبه گوشی قرار دارند. ویولن با چرخاندن گوشی‌ها کوک می‌شود. سر دسته با حلزونی گرد شده است.

صفحه انگشت‌گذاری در خارج از دسته روی بدنه ادامه یافته است که این امر برای برای زیر و بمی صدا مهم است. طول صفحه انگشت‌گذاری تعیین می‌کند که چه مقدار محدوده صدا به سمت بالا (صداهای زیرتر) ادامه پیدا می‌کند. سیم‌ها روی صفحه انگشت‌گذاری و به موازات آن کشیده شده‌اند.    

ساز ویولن در زبان آلمانی Violine،‌ در زبان فرانسوی violon،‌ در زبان ایتالیایی violino خوانده می‌شود. ویولن سازی زهی، آرشه‌ای است که در دوران رنسانس بر اساس سازهای آرشه‌ای اولیه مانند فیدل در قرون وسطی ساخته شده است، نوع ایتالیایی ویولن از قرن 16ام به نام لیرا د براچیو (lira da braccio) و ربک (rebec) معروف شده است. شاید بتوان گفت که "ویولن شناخته شده‌ترین و رایج‌ترین ساز در جهان است".

همانند سازهای قبل از آن ولی برخلاف ساز هم خانواده‌اش ویول (viol)، ویولن یک صفحه انگشت‌گذاری (فرت بورد) بدون پرده دارد. سیم‌های این ساز به گوشی‌ها و سیم‌گیر متصل شده‌اند و از روی یک خرک عبور می‌کنند. خرک با فشار سیم‌ها در جای خودش نگه داشته شده است. خرک ارتعاشات سیم‌ها را به شکم ویولن یا صفحه صدا که از جنس چوب کاج است منتقل می‌کند و سبب تقویت صدا می‌شود. در داخل ساز، زیر خرک و مابین شکم (سطح رویی ویولن) و پشت ویولن که از چوب افرا ساخته شده است پل یا ساند پست (soundpost) قرار دارد که یک میله چوبی نازک از جنس چوب کاج است که ارتعاشات سیم را به پشت ساز منتقل می‌کند و در ایجاد تن مشخصه ویولن نقش دارد. شکم ساز از زیر با پل باس (bass bar) حمایت می‌شود که یک میله چوبی نازک است که به صورت طولی قرار گرفته و در قسمت داخل شکم باریک می‌شود. همچنین در رزونانس ساز نیز سهم دارد. دیواره‌ها، یا ریب‌ها از چوب افرای با روکشی از کاج ساخته شده است.  

 

ویولن در ابتدا با توجه به صدای غنایی‌اش بویژه در ایتالیا که زادگاه این ساز است شناخته می‌شد که اولین سازندگان آن- گاسپارو د سالو (Gasparo da Salo)، آندریا آماتی (Andrea Amati) و جیووانی پائولو ماگینی (Giovanni Paolo Maggini) نسبت‌های متوسط این ساز را تا قبل از قرن 16ام پایه‌گذاری کردند. اصلاحاتی در طی تاریخچه ویولن روی این ساز انجام شد که به تدریج آن را با عملکردهای موسیقیایی این ساز، سازگار کرد. بطور کلی، ویولن‌های اولیه در قسمت شکم و پشت دارای انحنای بیشتری هستند؛ ویولن های مدرن تر، متعاقب نوآوری‌های آنتونیو استرادیواری (Antonio Stradivari)، کم عمق‌تر شدند و تن مردانه‌تری بدست آوردند. در قرن نوزدهم با پیدایش سالن‌های بزرگ و هنرمندان ماهر ویولن، ویولن دستخوش آخرین تغییرات در طراحی‌اش شد. خرک در ارتفاعی بیشتر قرار داده شد، ساند پست (sound post) و میله باس (bass bar )ضخیم شدند و بدنه مسطح‌تر شد. دسته به سمت عقب زاویه داده شد که منجر به فشار بیشتر سیم‌ها روی خرک شد. نتیجه تمامی این تغییرات تن قوی‌تر و درخشان‌تر به جای صدای ظریف و محبوب ویولن در قرن 18ام میلادی شد.

ویولن های اولیه برای موسیقی پاپ و رقص مورد استفاده قرار می‌گرفتند. در طی قرن هفدهم ویولن جایگزین ویول به عنوان اولین ساز زهی در موسیقی مجلسی شد. آهنگساز ایتالیایی کلادیو مونته وردی (Claudio Monteverdi) ویولن ها را در ارکستر اپرای اورفئو (Orfeo) (که اولین بار در 1607 اجرا شد) بکار گرفت. در فرانسه ارکستر پادشاهی les 24 violons du roi  در سال 1626 برپا شد. آرکانجلو کورلی (Arcangelo Corelli)، یک ویولونیست ماهر، در میان اولین آهنگسازانی بود که در موسیقی جدید برای ویولن سهم داشت، علاوه بر وی آنتونیو ویوالدی (Antonio Vivaldi )، جی اس باخ (J. S. Bach ) و ویالونیست جوزپه تارتینی (Giuseppe Tartini) نیز در این مهم نقش داشتند. آهنگسازان مهم قرن 18ام قطعات تک‌نوازی برای ویولن نوشتند که در میان آنها، موتزارت، بتهوون، رابرت شومن (Robert Schumann)، یوهانس برامز (Johannes Brahms)، ادوارد گریگ (Edvard Grieg)، پائول هیندمیث (Paul Hindemith)، آرنولد شوئنبرگ (Arnold Schoenberg) و آلن برگ (Alban Berg) هستند. هنرمندان ماهری فرانسیسکو جمینیانی (Francesco Geminiani)، نیکولو پاگانی (Niccolo Paganini)، جوزف جوچیم (Joseph Joachim)، فریتز کریسلر (Fritz Kreisler)، دیوید اویستراخ (David Oistrakh)، یهودی منوهین Yehudi Menuhin)) و ایزاک استرن (IsaacStern) ساخت آهنگ‌های عالی برای ویولن را انجام دادند. ویولن در موسیقی هنرمندانه خاورمیانه و هند جنوبی جا افتاد و همانند فیدل در موسیقی فولک بسیاری از کشورها نواخته شد. ویولن تنور که از قرن 16ام تا قرن 18ام شناخته می‌شد، از نظر اندازه مابین ویولا و ویولنسل بود. این ساز روی F-c-g-d’ کوک می‌شود. گاهی اوقات به ویولن تنور ویولا (viola) اطلاق می‌شود.

 

جهت آموزش یا خرید ویولن و یا ثبت آگهی رایگان به سایت شهر24 مراجعه کنید

سایت شهر24 مرجع آگهی های رایگان.با سایت شهر24 دیده شوید.